the smell, the sense of smelling, nose.
ՀՈՏՈՏԵԼԻՔ ὅσφρησις odoratus, nares, nasus. որ եւ ՀՈՏՈՏԵԼՈՒԹԻՒՆ, ՀՈՏՈՏԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ. Զգայութիւն կամ զգայարան հոտոտելոյ. ըռնգունք. ունչք. քիթ.
Եթէ ամենայն լսելիք էին, ո՞ւր էին հոտոտելիք. (՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 17։)
Հոտոտելիք՝ հոտոցն են զգայութիւնք. (Յճխ. ՟Ի։)
Բերան խորտկաց (ծառայէ), հոտոտելիք՝ հոտոց. (Ագաթ.։)
Սրբեցեր զլսելիս մեր, սրբեա՛ եւ զհոտոտելիս մեր հատանելով. (Եղիշ. ՟Ը։)
Զաստուած փառաւորեսցէ եւ հոտոտելիք՝ յընդունել զհոտ անուշութեան իմանալի եւ զգալի աստուածային պարգեւացն. (Խոսր.։)