adj.

Որ շաւիղ ունի ընդ հող. երկրակոխ. երկրաքարշ.

Զհոյլս քառոտանեաց կոչեաց ի զետեղս ցամաքայինս՝ հողաշաւիղս. (Սարկ. տոմ. (գրածն, Հողարշաւիղս)։)