cf. ՀՈՂԱՆԻՒԹ.
Հողանիւթեայ մարդիկ կամ բնութիւն, զանգուած, յարկ, երկիր, տաճար. (Եփր. քարոզ.։ Ի գիրս խոսր.։ Ճ. ՟Ա.։ Ճ. ՟Ե.։ Շար.։ Տաղ.։)
Առ բուն անարգս եւ հողանիւթեայս՝ առ մարդս. (Անյաղթ բարձր.։)
Իշխանութեամբ մերկանալ զհողանիւթեայ զգեստ մարմնոյս. (Վրք. ոսկ.։)