cf. Հնարիմ.
Որպէս ռմկ. այսինքն Հնարս խորհել, գտանել. ճարտարեք. որ առ նախնիս առաւել ասի ՀՆԱՐԱՒՈՐԵՄ։ Յայս միտ լինի արդեօք առնուլ զքանի մի վկայութիւնսդ. Փենեհէզ զայս գիւտս նախանձու հնարեաց գտանել վասն պսակելոյ անձին իւրոյ. (Եփր. թուոց.։)
Վասն տկարութեան լսողացն այնպէս հնարէր զբանս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 29։)
Ելս նեղութեանն հնարել. (Յհ. կթ.։)
Զամենայն հնարս հնարեսցուք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 24։)
Եւ հնարեալ՝ վայելուչ անօթ պիտանի կազմեաց. (Իմ. ՟Ժ՟Գ. 11։) Բայց եւ սոքին մարթին բերիլ ի յաջորդ բայն։