adj.

ՀԻՆԳՀԱՐԻՒՐԵՐՈՐԴ ՀԻՆԳՀԱՐԻՒՐՈՐԴ. Յետինն հինգհարիւր թուոց.

Ի հինգհարիւրերորդի ամին. (Կոչ. ՟Բ։)

Ի հինգհարիւրորդի յիսներորդի. (Գր. վկ. յիշատ. Վրք. ոսկ.։)