adj.

unhappy, unfortunate, miserable, wretched.

adj.

ՀԷՔ ταλαίπωρος, ἅθλιος, δειλός miser, miserabilis, infelix, aerumnosus. որ եւ ՀԷԳ. եւ ՀԻՔԱՑԵԱԼ. կամ ՀԻԳԱՑԵԱԼ. (որպէս թէ Հեծ, այսինքն հեծեծելի) Թշուառ. թշուառական. ապերջանիկ. աւաղելի. եղկելի. ողորմելի. տառապեալ. տարաբախտ. մանաւանդ եղեալն անձամբ անձինի պատճառ տարաբախտութեան իւրոյ. խեղճ, ողորմելի.

Յո՞ փախչիցիս հէքդ եւ թշուառականդ. (Ոսկ. փիլիպ. ՟Ժ՟Ա։ Սեբեր. ՟Զ։ ՃՃ.։)

Զիա՞րդ ապա ոչ եմք հէգք եւ թշուառականք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 42։ Իգն.։)

Տե՛ս եւ առ հիքին թշուառականին յուդայի. (Ոսկ. ես.։)

Զհէքն իմ մանուկ եւ թագաւոր. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Պա՛տրոկղէ, ինձ հիքիս կարի յոյժ սիրեցեալ անձին. (Քեր. թր. ի Հոմերոսէ։)

Վասն իմոյ հիքոյս անօրէնութեան։ Պահեալ կայ հիքոյս. (Նար. ՟Ի՟Ա. ՟Լ՟Թ։)