spelling;
syllable.
συλλαβή syllaba. (լծ. հյ. ոգել. ոգի. հագագ, վանգ. յն. իխի՛, ի՛խօս. մանաւանդ արաբ. եւ պ. հէճէ, սիւգիւն ). Հնչիւն կենդանի՝ զօդմամբ տառի ընդ տառի. հնչումն եւ կապ փաղառութեան. վանկ. սիւղոբայ.
Ի հեգէ գրոյն։ Զօրութիւն հեգոյն։ Յո՛ր եւ իցէ ձայնաւորս եւ ի հեգս։ Հեգ կիսակատար, որ ասի վանգ եւ փաղառութիւն. եւ յայսպիսի հեգիցս ընդ միմեանս զուգեալ՝ ասի բառ։ Անունն կամ բայն կամ այլքն բազում հեգիւք բաղկանան։ (Երկու հեգով. եւ այլն. Երզն. քեր.։)
Եթէ երկու կամ եւս աւելի հեգովք իցէ. (Նչ. քեր.։)
Որպէս հեգքն ի դպրութիւն, որ զսիղոբայս ուսանիցին. (Արշ.։)
Զհեգս գրոյն խնդրէ ուսանել. (Լմբ. սղ.։)
Որպէս ոք ի կատարեալ հասակի եւ աստիճանի գիտութեան գոլով՝ հեգից եւ վանգից պիտոյանայ ուսման. (Ոսկ. ես.։)