to cause to believe, to persuade, to convince;
to impose upon.
πείθω suadeo. Տալ հաւատալ. հաւանեցուցանել. համոզել. եւ Հաւատարիմ առնել. հաւտացընել.
Հաւատացուցանէր զնա նենգութեամբ. (՟Բ. Մակ. ՟Դ. 34։)
Կամելով զոք հաւատացուցանել. (Անյաղթ պորփ.։)
Յերեւելեացն, եւ ոչ յաներեւութիցն կամի հաւատացուցանել։ Զի՞ պիտոյ էր երդումն, այլ զի հաւատացուցանիցէ զբանս լսողացն. (Ոսկ. ես.։)
Հաւատացո՛ զյովսէփ (վասն կուսութեան մօրս), որպէս զի նա զբազումս հաւատացուսցէ. (Եփր. ծն.։)
Ոչ հաւատացոյց զիս աստուած, թէ կենդանի է. (Ճ. ՟Ա.։)
ՀԱՒԱՏԱՑՈՒՑԱՆԵՄ
Աղաչէր կոյսն այն, որպէս թէ հաւատացուցանէ զծերն՝ տեսանել զնա. (Վրք. հց. ՟Գ. ձ. (տպ. հաւանեցուցանէ։))
| Présent | |
|---|---|
| ես | հաւատացուցանեմ |
| դու | հաւատացուցանես |
| նա | հաւատացուցանէ |
| մեք | հաւատացուցանեմք |
| դուք | հաւատացուցանէք |
| նոքա | հաւատացուցանեն |
| Imparfait | |
|---|---|
| ես | հաւատացուցանեի |
| դու | հաւատացուցանեիր |
| նա | հաւատացուցանէր |
| մեք | հաւատացուցանեաք |
| դուք | հաւատացուցանեիք |
| նոքա | հաւատացուցանեին |
| Aoriste | |
|---|---|
| ես | հաւատացուցի |
| դու | հաւատացուցեր |
| նա | հաւատացոյց |
| մեք | հաւատացուցաք |
| դուք | հաւատացուցէք |
| նոքա | հաւատացուցին |
| Présent | |
|---|---|
| ես | հաւատացուցանիցեմ |
| դու | հաւատացուցանիցես |
| նա | հաւատացուցանիցէ |
| մեք | հաւատացուցանիցեմք |
| դուք | հաւատացուցանիցէք |
| նոքա | հաւատացուցանիցեն |
| Aoriste | |
|---|---|
| ես | հաւատացուցից |
| դու | հաւատացուսցես |
| նա | հաւատացուսցէ |
| մեք | հաւատացուսցուք |
| դուք | հաւատացուսցջիք |
| նոքա | հաւատացուսցեն |
| Prohibitif | |
|---|---|
| դու | մի՛ հաւատացուցաներ |
| դուք | մի՛ հաւատացուցանէք |
| Impératif | |
|---|---|
| դու | հաւատացո՛ |
| դուք | հաւատացուցէ՛ք |
| Exhortatif (thème du présent) | |
|---|---|
| դու | հաւատացուցանիջիր |
| դուք | հաւատացուցանիջիք |
| Exhortatif (thème du passé) | |
|---|---|
| դու | հաւատացուսջի՛ր |
| դուք | հաւատացուսջի՛ք |