adj.

Զօրագոյն. բռնագոյն. եւ ճոխագոյն՝ մեծութեամբ եւ կարողութեամբ.

Ամենեցուն թագաւորացն մերոց հարստագոյն եւ խոհեմագոյն. (Խոր. ՟Ա. 25։ Յհ. կթ.։)

Պօղոս, որ քան զթագաւորս հարստագոյն է, եւ քան զմեծատունս հզօրագոյն. (Ոսկ. ղկ.։)

Հզօրագոյն, եւ ուժիւ հարստագոյն. (Փիլ. իմաստն.։)

Որ քան զնա հարստագոյն իցէ, գայ հասանէ բռնաբար ի վերայ նորա, եւ հանէ զառ եւ զաւարն. (Վեցօր. ՟Ե։)

Հարստագոյն քան զնա էր չարն, որ բռանաբար նեղէ. (Եզնիկ.։)

adv.

Ճոխաբար. տիրաբար. եւ Պնդագոյն.

Հարստագոյնս առնէր ի վերայ հիւանդացն զբժշկութիւնն. (Կիւրղ. գանձ.։)

Տոկուն կապով հարստագոյն պնդեսցին. (Փիլ. լին.։)