hy    |   fr

Հանդարտողական

s.

ethics, moral philosophy.

adj.

Մակդիր բարոյական իմաստասիրութեան, որ է հանդարտիչ եւ ուղղիչ վարուց. յն. բարոյական.

Զհանդարտողական իմաստասիրութիւն առաջի արկանելով։ Ըստ հանդարտողականն իմաստասիրութեան առաքինաբար պայծառացուցանելով. (Մաքս. եկեղ.։)