adj.

having the same honour, equally honoured or honourable.

adj.

ἱσότιμος, ὀμότιμος honore par, aequalis honore. Հաւասար պատուով յո՛ր եւ է կարգի. հաւասարապատիւ. համապատիւ. զուգապատիւ.

Որով հանգիտապատիւ մեզ հասէքդ հաւատոց յարդարութիւն աստուծոյ մերոյ. (՟Բ. Պետ. ՟Ա. 1։)

Զի զհանգիտապատիւ զուգականութիւն որդւոյ ընդ հօր յայտնեսցէ մեզ. (Ոսկ. ես.։)

Զիւր հանգիտապատիւ զուգականութիւն ընդ հօր ցուցանիցէ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։)

Ասելն, թէ լուար ինձ, առ սիրելիսն ասի, եւ հանգիտապատիւսն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 17։)

Եցոյց զանձն հանգիտապատիւ առաքելոցն. (Ոսկ. գաղ.։)

Ոչ ի հանգիտապատուաց ազնուագոյն երեւեալ. (Սեբեր.։ ՟Ա)

Հանգիտապատիւ այսոքիւք ցուցցի օրինադրին մովսեսի։ Հանգիտապատիւ այսմ եւ հարցաքննեալս առ սա գտանի. (Պիտ.։)