hy    |   fr

Հայարան

s.

the sight, the eye-sight.

s.

(իբր Հայեցարան. գործի հայելոյ) Տեսանելիք. որ եւ տեսարանք. ազգք.

Այսպէս ի վերայ իմոյ եդեալ հայարանի՝ արտօսր եւ կականումն ոչ սակաւ հոսեցուցանէի. (Մագ. ՟Ի՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հայարան հայարանք
accusatif հայարան հայարանս
génitif հայարանի հայարանաց
locatif հայարանի հայարանս
datif հայարանի հայարանաց
ablatif հայարանէ հայարանաց
instrumental հայարանաւ հայարանաւք