s.

cf. Ամբարտակ;

adj.

towering, puffing up.

s.

ՀԱՄԲԱՐՏԱԿ χῶμα agger πύργος , turris եւ այլն. որ եւ ԱՄԲԱՐՏԱԿ. Համբարձեալ ի յատակէ ի վեր՝ հողաբլուր, պատնէշ կանգնեալ, պարիսպ, աշտարակ, բուրգն. կամ ըստ Հին բռ. Ընդդէմաշտարակ.

Պարսպելով եւ համբարտակ շինելով զերկիր երկնի. (Փիլ. լին. ՟Բ. 82։)

Զոր առ համբարտակ (կարծեցեալ) բոլոր թշնամիսն ցուցին նահատակութիւն։ Որում համբարտակ փութացաւ (ընդդէմ) կանգնել զցանկութիւնս իւր։ Ընդ զրաւել համբարտակացն։ Զհամբարտակսն հերքեալ բարձցէ ի միջոյ։ (Պիտ.։)

Եթէ համբարտակն վստահութեան՝ մեղօք յատակի, դարձեալ կառուսցի. (Նար. ՟Գ։)