hy    |   fr

Համապաշտօն

adj.

having the same office or function, colleague.

adj.

Պաշտօնակից, եւ զնոյն ինչ պաշտօղ.

Որպէս սարկաւագակիրք նորին, եւ համապաշտօն սպասաւորք բանին կենաց. (Գր. սքանչ. ի ստեփ.։)

Այլ ոչ եթէ ընդ ձեռն այնոցիկ եւ համապաշտօնք հեթանոսացն. (Յհ. իմ. պաւլ.։)