cf. ՀԱԿԱԴԱՐՁՈՒԹԻՒՆ. Հակադարձիլն. անդրադարձիլն, եւ հակադարձն բան.
Վասն հակադարձմանց։ Հակադարձումն միում կամ երկուց։ Նախ զհակադարձմունսն ասէ. (Անյաղթ վերլծ. արիստ.։)
Այլոց բանից, եւ սոցա հակադարձումն. (Պղատ. տիմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հակադարձումն | հակադարձմունք | 
| accusatif | հակադարձումն | հակադարձմունս | 
| génitif | հակադարձման | հակադարձմանց | 
| locatif | հակադարձման | հակադարձմունս | 
| datif | հակադարձման | հակադարձմանց | 
| ablatif | հակադարձմանէ | հակադարձմանց | 
| instrumental | հակադարձմամբ | հակադարձմամբք |