s.

persecution;
pursuit, expulsion;

fig.

trouble, vexation.

s.

διωγμός persecutio. Հալածումն. հալածելն, իլն. Տե՛ս (Առակ. ՟Ժ՟Ա. 19։ Ողբ. ՟Գ. 19։ ՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 23։ Մտթ. ՟Ժ՟Գ. 21։ Մրկ. ՟Ժ. 30։ Հռ. ՟Ը. 35. եւ այլն։)

Յարուցեալ հալածանս ի վերայ պօղոսի եւ բառնաբայ՝ հանին զնոսա ի սահմանացն իւրեանց. (Գծ. ՟Ժ՟Գ. 50։)

Վկայեալ յիններորդ ամի հալածանացն. (Խոր. ՟Բ. 7։)

Անհանգիստ հալածանօք ի վերայ երկրի երերեալ յածցի. (Պիտ.։)

Հալածանս զնեղութիւնս եւ զվիշտս կոչէ. (Ոսկ. ՟բ. տիմ.։)

Շրջեցաւ յաշխարհի խոնարհութեամբ եւ աղքատութեամբ, եւ բիւրապատիկ նախատանօք եւ հալածանօք. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Է։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հալածանք
accusatif հալածանս
génitif հալածանաց
locatif հալածանս
datif հալածանաց
ablatif հալածանաց
instrumental հալածանաւք