cf. Կրճիւն.
ԿՐՃԻՒՆ ԿՐՃՈՒՄՆ. Կրճելն ատամանց. որ եւ ԿՐՃՏՈՒՄՆ. քըճըրտամա.
Ա՛ծ զմտաւ զկրճիւն ատամանցն. (Բրսղ. մրկ.։)
Կրճումն ատամանց. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 11։ Եփր. յղ. գող.։ Նար.։ Լմբ. եւ այլն։)
ԿՐՃՄՈՒՆՔ կամ ԿՈՃՄՈՒՆՔ. որպէս Կնճռումն. խորշոմիլն. կռնճմտիլը. իտ. grinza. լտ. ruga. յն. ῤυπίς, ἁμαρυγύ.
Ձեռնագէտական է, յորժամ պարզելով զձեռս, վասն կրճմանցն (կամ կորճմանցն) որ ի նոսա, ասիցեմք, այս ինչնմա կայ եւ մնայ. (Նոննոս.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կրճումն | կրճմունք |
| accusatif | կրճումն | կրճմունս |
| génitif | կրճման | կրճմանց |
| locatif | կրճման | կրճմունս |
| datif | կրճման | կրճմանց |
| ablatif | կրճմանէ | կրճմանց |
| instrumental | կրճմամբ | կրճմամբք |