cf. Կրճիմ.
ԿՐՃԻՄ ԿՐՃԻՄՔ ԿՐՃԻՄՆ. μέσον spatium διάφορον discrimen διάστημα intervallum κώλυμα obstaculum μεσότοιχα medium murum. (որպէս կիրճ իմն) Ընդ մէջ անկեալ ինչ իբր խափան կամ որոշիչ. միջնորմն. անջրպետ. խտրոց. խտիր. տարբերութիւն. արգելք. խոչ ընդ ոտն. դժուարութիւն.
Բազում կրճիմ ի միջի ընդ այս եւ ընդ այն ոգի կայ։ Կրճիմքն ի միջոյ բարձրեալ։ Ոչինչ այնչափ ի մէջ պատուիրանացն կայ, որչափ ինչ կրճիմ ի մէջ պատուիրանացն կայ, որչափ ինչ կրճիմ ի մէջ իցէ երեսացն եւ երեսաց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 2. 5. 18։)
Բազում կրճիմն կայ ի մէջ այսոցիկ (ընդ շնորհս եւ ընդ օրէնս, ընդ քրիստոս եւ ընդ մովսէս). (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 13։)
Արիւնն լինէր կրճիմն ընդ նոսա եւ ընդ եգիպտացիսն, եւ ընդ սատակիչն. (Ոսկ. եբր.։)
զանիծսն բարձեր զկրճիմն. (Պտրգ.։)
Կրճիմն եւ ցանդ եդաւ։ Կրճիմն խաղաղութեան մեղքն. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)
Առ ի կռոցն կրճիմն ընդ մէջ արկանելոյ, որ ոչ էին աստուածք. (Բրսղ. մրկ.։)