hy    |   fr

Կրակատեղաց

adj.

raining fire;
— բարկութիւն, thunderbolt.

adj.

Որ ինչ լինի տեղացմամբ կրակի. կրակ թափելով կամ թափւելով երկնքէն.

Ի սոդոմ յանկարծակի կրակատեղաց հրացան բարկութեամբն իջին կենդանւոյն ի դժոխս. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 20։ եւ Ոսկ. ես.)