s.

ԿՏՈՒՏ ԿՏՈՒՏՔ. Արմատ Կտտոյ. որպէս Կտտանք. չարչարանք. լլկանք, եւ մանր կտրատելն.

Կտուտ տանջանաց (նշանակէ) զանցս հռոմայեցւոցն, զորս անցուցին ընդ հրէայսն. (Երզն. մտթ.։)

Յորժամ հեռիս եմ, եւ ի տանջանս, եւ ազգի ազգի կտուտս ունիմք. (Ոսկ. ՟ա. թես.։)

Քանիսն տանջանս եւ կտուտս յանողորմից անտի կրիցեն. (Սարկ. հանգ.։)

Զբոլորովին կտուտս վիշապիցն. որպէս թէ կտցելն, խայթելն. (Իսիւք.։)

Ի հատանօղ աստուծոյ բանէն, որ մանրամասնաբար կտուտս կտտիցէ զոգի եւ զշունչ եւ մարմին. (Ոսկ. եբր.։)

Այնու առաւել զարդարի, զի զմեծամեծ կտուտսն վասն ճգանցն՝ զորս վասն ճշմարտութեան կրիցէ. (Ոսկ. ես.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Կտուտք

Նորակտուտ

Վշտակտուտ

Voir tout