Կտին

s.

Բառ յն. գդի՛ս, գդէ՛նէս. κτείς, κτένος յոքն. κτένες pecten, et conchae quaedam marinae. Սանտր, եւ սանտրաձեւ պատենիւ կամ շերտաւոր կեղեւով խեցեմորթ. թարագ.

Որ խեցեմորթն կոչին. այսինքն կոնք, եւ ստինքն, եւ կոքղիք. (Վեցօր. ՟Ե։)