Կոտմկեան

adj.

ԿՈՏՄԿԵԱՆ եւ ԿՈՏՄՆԿԷ. որ գրի եւ ԿՈՄՆԿԷ. γρυπός nasum aduncum habens. Արծուաքիթ. արծռունկն.

Եւ կոչէր գռիւպոս, որ է կոտմկեան. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Նահատակս ոք ընտրիցէ կոտմնկէս կամ պնչատս, կամ թուխս կամ սպիտակս. (Ոսկ. գաղ.։)