Կիզիչ

adj.

ἑμπρηστής, ἑμπρηστήρ qui incendit. կիզօղ. կիզանօղ. այրիչ. տոչորիչ. լուցիչ. բորբոքիչ. ծախիչ. էրօղ, վառօղ, բռնկցընօղ.

Սերովբէս՝ կիզիչս՝ կիզիչս գոլ յայտնէ ի մանկութենէն. (Դիոն. երկն.։)

Սրովբէից կիզիչ կենդանեացն. (Շար.։)

(Փայլակն) պրեստեր կոչի, որ ասի կիզիչ. (Արիստ. աշխ.։)

Զնետս մուխս չարին հրեղէնս, այսինքն զխորհուրդս կիզիչս. (Եփր. եփես.։)

Ոչ հուր կիզիչ, եւ ոչջուր ողողիչ. (Ճ. ՟Գ.։)

Չարափառութեանն կիզիչ, եւ հատանօղ տապար. (Մագ. ՟Ի՟Թ։)

Ճրագ լուսատու է աչաց, եւ կիզիչ սողնոց. սոյնպէս եղիա լուսատու արդարոց, եւ կիզիչ մեղաւորաց. (Անան. ի յհ. մկ.։)