Կաքաւիչ

s.

ὁρχούμενος, -νη, ὁρχηστής, ὁρχηστρίς saltator, -trix. այր կամ կին՝ որ կաքաւէ. ցաթկըտօղ, խաղցօղ.

Մի ոք ի կաքաւչաց։ Բաշխոյս կաքաւչաց կարկաչեն. (Խոսր.։)

Հարկ է խնդակից լինել, եւ կաքաւչացն կցորդել. (Լմբ. ժղ.։)