adj. s.

bound, detained, captive, prisoner.

adj.

δεσμώτης vinctus. Ունօղ զկապանս. կապեալ. կալանաւոր. բանտարգել.

Զատո զկապանաւորն ի թագաւորէն. (Բրս. հայեաց.։)

Արձակ հարիւրապետն աղաչէր զկապանաւորն պօղոս. (Ոսկ. գծ.։)

Կապանաւոր տայր առնել (կինն զմկրտիչն). (Սարկ. հանգ.։)

Ի կապանաւորէն գրիգորէ. (Ոսկ. լուս.։)

Կապանաւոր արէս կոչի, զի կապեցաւ որոգայթիւք ի հեփեստեայ. (Նոննոս.։)

Մերթ՝ որ ինչ հայի կապանս. ի բանտական. կաշկանդողական. նեղիչ.

Կապանաւոր վշտաց տարեալ. (Ագաթ.։ եւ Կորիւն.։)

Կապանաւոր նեղութեանն։ Կապանաւոր թախծանաց. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կապանաւոր կապանաւորք
accusatif կապանաւոր կապանաւորս
génitif կապանաւորի կապանաւորաց
locatif կապանաւորի կապանաւորս
datif կապանաւորի կապանաւորաց
ablatif կապանաւորէ կապանաւորաց
instrumental կապանաւորաւ կապանաւորաւք