ԾՈՒՆԳՆ կամ ԾՈՒՆԳ, ԾՈՒՆԿՆ կամ ԾՈՒՆԿ. γόνυ genu. որ եւ ԾՈՒՆՐ. Արմունկն ոտից. Յօդ ի միջոցի բարձից եւ ոլոգաց. ծունկ. տիղ. (պ. զանու. լտ. ճէնու. յն. ղօնի).
Ի վերայ ծնգաց. իմաց, կամ իւրոց, կամ իւրեանց։ Խոնարհեցուցեալ զծունկս՝ երկիր պագին տեառն եւ արքայի։ Ծունկք իմ տկարացան։ Ծունկք նորա զմիմեանս բեաբախէին։ Ծնգաց կթուցելոց։ Զծունկս կթոտս։ Լքումն ծնգաց։ Անկաւ առ ծունկսն յիսուսի. եւ այլն։
Ընդգճեալ ի ծունկս. (Յհ. կթ.։)
Ծնգովքն հաստատութեամբ։ Ծնկովքն հաստատութեամբ։ Ծնկովք կրկնելովք մատուցանեմք. (Նար. ՟Ժ՟Դ. եւ Նար. կուս.։)
ԾՈՒՆԿ ԲՈՒՍՈՅ կամ ՈՐԹՈՅ. Գնդակ. մայրան. (Վստկ.։)
Իբր ի ցորենում խոտն, որայն, հասկն, քիստ. շիւղ, եւ ծունկք. (Պրոկղ. շղկպ.։)