adj.

immersed, drowned, wrecked, lost;
— լինել, to be the prey of the sea;
— կորնչել, to perish among the waves.

adj.

καταποντίσθεις, θαλασσόμενος mari mersus, obrutus. Ծովու կուր՝ այսինքն կերակուր եղեալ. ծովակուլ. ծովասոյզ.

Զհանապազորդ զծովակուրսն. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 13։)

Աւազակ ծովակուր. (Նար. ՟Ժ՟Զ։)

Ոմանք հրկէզ լինէին, ոմանք ծովակուր։ Ծովակուր առնել (այսինքն ընկղմել) զնոսա ի խորս ծովւկն. (ՃՃ.։)

Ծովակուր եւ հեղձամղձուկ լինել։ Ծովակուր առնեն զանձինս բազմաց։ Ծովակուր ընկղման մատնել. (Պիտ.։)