cf. Ծոծորակ.
ԾՈԾՈՐԱԿ եւս եւ ԾՈԾՐԱԿ. κοτίς occiput. Յետին կողմն գլխոյն կամ պարանոցին, րպէս ծորակ՝ երակ եւ անցք ուղղոյ կամ ծծոյ ընդ անրակն, եւ իբրու ծործոր կամ ձորամէջ.
Զլեզու դորա ընդ ծոծորակն հանէ՛ք. (Ճ. ՟Բ. ՟Ը. եւ այլն։)
Զլեզուն ընդ ծոծորակսն հանել։ ծակեալ զծոծորակսն, եւ զլեզուն ընդ այն հանէին. (Ագաթ.։) (կայ եւ ձ. ըստ հին տպ. ծոծրակս, կամ ծործորակս։)
ԾՈԾՐԱԿ եւ ԾՈՐԾՈՐԱԿ.
Հարեալ յետոյ ճոկանովնզծոծրակն նորա։ Զյետոյ հարեր զծոծրակ նորա, եւ ի բարձրութենէ աշտարակին ի վայր արկեալ ագաներ. (Ոսկիփոր.։)
Միոյն արտաքս ոստեան աչք նորա, եւ միւսոյն դէմքն դարձան յետս ի ծոծրակս. (Ոսկիփոր.։)