Ծնիչ

cf. ԾՆՕՂ. γεννητής, γεννήτωρ, γέννησας, γεννήτειρα generator, genitor, genitrix.

Որդին միածին ծնեալ՝ գիտէ զծնիչն իւր, եւ ծնօղն գիտէ զծնեալն իւր։ Նման է ամենայնիւ ծնչին իւրում։ Է՛ է առաջնորդ մեղաց բանսարկուն, եւ ծնիչ չարեաց. (Կոչ.։)

(Հայր անծին՝) է ծնիչ միածին, եւ արմատ սրբոյ պտղոյն. (Սեբեր. ՟Է։)

Յառաջագոյն նկարեալ եւ դրոշմեալ էր մահն նորա ի խորհուրդս ծնչի իւրոյ։ Զի զաքարիայ էր ծնիչ յովհաննու։ Մարիամ միայն էր ծնիչ անդրանկանն։ Կցորդէ (զբանն) ընդ ծնչի իւրում յամենայն գործ որ ի նմա եւ արտաքոյ քա զնա։ Փախստեայ գնալ յերեսաց հօրն՝ որ ծնիչն էր ամենայնի. (Եփր.։)

Ոչ եթէ ամօթ ինչ համարէր զմայրն, եւ ուրանայր զծնիչն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 19։)

Կինն գործի է առն սերմանն, եւ ծնիչ. (Լմբ. սղ.։)

Երթար՝ օդք տարածք, ծնիչ հրոյ եւ ջրոյ. (Պիտառ.։)

Ապականացու կեանք աշխարհիս՝ անյագութեան դրեցի, եւ ցանկութեան ծնիչ. (ՃՃ.։)