adj.

ԾԾՄԱԲԵՐ ԾԾՄԲԱԲԵՐ ԾԾՄԱԽԱՌՆ ԾԾՄԲԱԽԱՌՆ. որ բերէ յինքեան կամ ունի զծծումբ, եւ խորհուրդ ծծմբոյ.

Սոդովմացւոց հուր ծծմբաբեր, իջցէ ի գլուխդ արիւնակեր. (Շ. եդես.։)

Զհրացան զծըծմբախառն բարկութիւնն, զոր տեղեաց ի սոդոմ. (Եփր. խոստով.։)

Ծծմախառն հրով բորբոքեցան. (Արծր. ՟Գ. 17։)

Հուր ծծմբախառն յերկնից ի վերայ նոցա տեղայր. (Նչ. եզեկ.։)