ԽՈՒՓ կամ ԽՈՒՓՆ. ռմկ. եւս խուփ, թ. գավագ. ἑπικάλυμμα tegmen, operimentum πῶμα operculum. Կափարիչ, փեղկ, եւ ամենայն ինչ՝ որով լինի խփանել զբերան ամանոց, եւ զծակս եւ զծերպս տեղեաց.
Առ կինն, եւ կափոյց զխուփն ի վերայ գբոյն. (՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Է. 19։)
Դնեն սպունգս մեծամեծս ի խուփն կատսայիցն, կամ խփունս կաթսայիցն. (Վեցօր. ՟Դ. յորմէ եւ Շիր.։)
Արկին ի փուռն, եւ եդին խուփն ծանր սալ ի դէմ. (Հ=Յ. մայ. ՟Բ.։)
Դարձուսցէ զխուփն կամ զտախտակն ի վերայ նշխարացն. (Մաշտ. ջահկ.։)
Ի բաց առեալ զխուփն պատուհանին։ Դիտեցից ընդ ծերպս խփանն. (Վրք. ոսկ.։ Տե՛ս եւ Վստկ.։)