cf. Խոյս տամ.
ἑκκλίνω declino ὐποχωρέω, ὐποφεύγω secedo, subterfugio. Խոյս տալ. ի մի կոյս մեկնիլ՝ խոտորիլ՝ երթալ. լռիկ մեկուսանալ, հեռանալ, փախչել. մէկ դի երթալ՝ քաշուիլ, կրզել.
Խուսափեաց էշն ի ճանապարհէն։ Ոչ գոյր խուսել յաջ կամ յահեակ։ Խուսեալ մնացորդացն՝ փախեան։ Մի՛ խուսիցէք յերեսեաց առանձինն ի տեղի անապատ. (Թուոց. ՟Ի՟Բ. 23. 26։ Դտ. ՟Ի։ 47։ Օր. ՟Ի. 3։ Ղկ. ՟Թ. 10։)
Առաքեաց դաւիթ հրեշտակս յանապատէն օրհնել զտէր, եւ նա խուսեաց ի նոցանէն. իմա՛, երեսս դարձոյց. (՟Ա. Թագ. 14։)
Խուսեցից ի կորուստասէր ծառոյն պատուիրանազանցութենէ. (Պիտ.։)
Խուսէ զտրամատութիւնս կատարելապէս առնել. (Անյաղթ պերիարմ.։)
Իսկ յասելն,
Ուստի սակաւ ինչ խուսային. Իմա՛, խուսէին. Գր. տղ. յերուսաղէմ.։