adj. s.

listening, hearing;
auditor;
scholar, disciple;
obedient, docile;
— լինել, to hear, to hearken to, to lend an ear to.

ԼՍՈՂ կամ ԼՍՕՂ. այն՝ որ լսէ. ունկնդիր եւ անսացօղ.

Ասելով զզարմանալիս լսողաց բան։ Զարմանս հրաշից լսողացն. (Նար. կ. ՟Ղ՟Գ։)

Ձայնես չլսողիս, եւ ոչ սրտմտիս։ Փութասցին լինել լսողք հնազանդկամաւորութեամբ բանիւ նորա. (Նար. ՟Ժ՟Ը։ Պիտ.։)

Բարեխրատից լսող եղեալ։ Ախորժաբար լսող լինել աղերսալի իմոյս բանից. (Յհ. կթ.։)

Որում լսող եղեալ խաղցր եւ մեծին թէրդոսի զօրավարի։ Այսմ լսօղ եղեալ վռամ՝ հրամանէ զամենայն կատարել. (Խոր. ՟Գ. 29. 65։)

ԼՍՈՂ ըստ յն. եւ լտ. ոճոյ. ἁκουστής auditor. Աշակերտ, որ եւ ՈՒՆԿՆԴԻՐ ասի.

Լսօղք նորին (յհ. աւետ) ճանաչէին պապիաս, եւ պօղիկարպոս. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Լսող ոմն մեծագոյննորա եղեալ իմաստիցն կին, անուն թէանով։ Ի վերջէ եկեալքն եւ ոչ լսող անգամ արժանաւորապէս նորայն կարացն լինել քերթութեանց. (Պիտ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Անլսող

Անլսողութիւն, ութեան

Լսողական

Լսողութիւն, ութեան

Voir tout