cf. Լողամ.
ԼՈՂԱՄ ԼՈՂԻՄ ԼՈՂԵԼ. νέω, νήχομαι, κολυμβάω nato. Ի լող գնալ ի մէջ ջուրց կամ ի վերայ ջրոց. որ եւ ԼՕՂԱԼ, ՂՕՂԻԼ, ՂՈՒՂԻԼ.
Զիա՞րդ այնպիսին լողալ կարէ եւ ի ցամաք ելանել. (Տօնակ.։)
եւ նմանութեամբ՝
Թռչունք ըստ նմին նմանութեան լողան խաղան յօդս. (Վեցօր. ՟Ը։)
Եւ այլ կենդանիքն լողել գիտեն։ Ոչ ասէ պորփիւրիոս զնաւելն լողել. (Անյաղթ պորփ.։)
ԼՈՂԵԼ. ն. Առեւել ռամկօրէն՝ է Ողորկել զտանիս եւ զկալն գլանաձեւ քարամբ, որ կոչի լող քար.
Արժան է զկալատեղն աղեկացնել, եւ լողել. (Վստկ.։)