Լարախիլ

adj. s.

νευροσπάστης sigillarius, nervis sive fidiculis trahens, movens. Խաղարկու որ խլելով այսինքն քարշելով զլարս շարժումն տայ անշարժ պատկերաց կամ պաճուճապատանաց. ... ըստ յն. Ջլաձիգ կամ ջլաքարշ.

Լարախելքն՝ մին թել խլելով (այսինքն քարշելով) ի լարիցն շարժեցուցանեն ըզկենդանւոյն զպարանոցն եւ զձեռսն ուսովք. (Արիստ. աշխ.։)