adj. s.

ἁρχισυναγωγός primum colligens ἑναρχικός conciliationis princeps. նախկին ժողովող. հեղինակ հաւաքման եւ միաբանութեան.

Զամենայն առ ինքն դարձուցանէ բարերարութիւնն, եւ ժողովապետ է ցրուելոցն՝ որպէս իսկզբանէական եւ միացուցիչ աստուածութիւնն։ Զաստուածային եւ ժողովապետն խաղաղութիւն օրհնութեամբք խաղաղականօք վերահռչակեցուք. (Դիոն. ածայ.։)