vn.

to grow rusty, to oxydize.

ձ.

ἱούμαι, ἱόομαι rubigine obducor. Ժանգահար, ժանգալից լինել. ժանկռոտիլ.

Կորո՛ զարծաթ վասն եղբօր եւ բարեկամի, եւ մի ժանկոտեսցի (կամ ցէ) ընդ քարիւ ի կորուստ. (Սիր. ՟Ի՟Թ. 13։)

Ոսկի արծաթ նորա ժանգոտին, եւ արդիւնք նորա ոջլակեր լինին. եւ միտք այնպիսւոյն եւս չար քան զինչսն մաշին ժանգոտին եւ փտին. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 22։)

Երկաթ ժանգոտեալ՝ նորոգի ի ձեռն հրոյ. (ՃՃ.։)

Կամ ῤυπόομαι sordeo, sordibus obsitus sum. Աղտեղիլ, ապականիլ. աղտոտիլ.

հայելի ժանգոտեալ ոչ երեւեցուցանե յստակ զյանդիմանեալ երեսս. (Նեղոս.։)

Աղտեղանամք եւ ժանկոտիմք մեղօք. (Եփր. համաբ.։)