to assign, appoint or fix a term.
τάσσω ordino, constituo Ժամադիր լինել, ատեն դնել, ատեն որոշել.
Ժամանակեաց, եւ ասէ, վաղիւ արասցէ։ Ժամանակեցից անդ որդւոցն իսրայէլի. (Ել. ՟Թ. 5։ ՟Ի՟Թ. 43։)
Ժամանակէիր ինձ ժամանակ. (Յոբ. ՟Ժ՟Դ. 13։)
Յետ ժամանակեալ ժամադիր ժամուն. (՟Գ. Մակ. ՟Գ. 14։)
Յորժամ կատարեցան աւուրք ժամանակելոյն. (Տոբ. ՟Ժ. 1։)
Նստին դեգերեալք ժամանակեալք ի մի ժամադրութիւն. (Վեցօր.։)
Ժամանակէր նա զնշանս իւր, եւ ժամանակեալ լինէր նոցա. (Եփր. համաբ.։)