adj. s.

who receives, receiver, acceptor;
recipient.

adj.

Այն, որ ընդունի. ընդունօղ, ընկալուչ. եւ Ընդունարան.

Որ ընդունիչդ ես պատարագաց. (Յհ. կթ.։)

Որ աղօթիցն է վարդապետ, եւ ընդունիչ. (Խոսր.։)

Ետուն մեզ զգեղմն ընդունիչ զցօղն երկնային. (Շար.։)

Ընդունչին պատարագաց, եւ մատուցչին։ Ի մէջ ամուլ որովայնին ընդունչին նորա. (Եփր. ծն. եւ Եփր. համաբ.։)

Առաքեսցեն (զջուրս գետոց) յայլ ընդունիչ երակս։ Բանն հոսելով զօրէն աղբեր ի լսելիս այնոցիկ, որք պատահեսցեն անդ իբրեւ զընդունիչս ոմանս. (Փիլ. լին.։)

Գթութիւն՝ խլիչ ագահութեան, եւ ընդունիչ սակաւապիտութեան. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)

Զմարմինն ընդունիչ մահու՝ ի՛ւր արար. (Լմբ. հանգ.։)