ԸՆԴՈՒՆԱՅՆԱՐՈՒԵՍՏՈՒԹԻՒՆ (ԸՆԴՈՒՆԱՅՆԱՐՀԵՍՏՈՒԹԻՒՆ) Ընդունայն եւ անօգուտ արուեստ.
Վասն ընդունայնարուեստութեանց եւ չարարուեստութեանց, որք ոչ ունին պիտանի կատարումն ի կենցաղումս. եւ ընդունայնարհեստութիւն է՝ լարախաղացութիւն, եւ այլն. (Սահմ. ՟Ժ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընդունայնարհեստութիւն | ընդունայնարհեստութիւնք |
| accusatif | ընդունայնարհեստութիւն | ընդունայնարհեստութիւնս |
| génitif | ընդունայնարհեստութեան | ընդունայնարհեստութեանց |
| locatif | ընդունայնարհեստութեան | ընդունայնարհեստութիւնս |
| datif | ընդունայնարհեստութեան | ընդունայնարհեստութեանց |
| ablatif | ընդունայնարհեստութենէ | ընդունայնարհեստութեանց |
| instrumental | ընդունայնարհեստութեամբ | ընդունայնարհեստութեամբք |