ԶՕՐԱՎԻԳՆ կամ ԶՕՐԱՎԻԳ. գրի եւ ԶՕՐԱՒԻԳՆ կամ ԶՕՐԱՒԻԳ. σύμμαχος , ἁντιλήπτωρ, συμμαχία, ἁντίληψις եւ այլն. auxiliator, adjutor;
auxilium, subsidium Հզօրիչ. զօրացուցիչ. որ ի թիկունս հասանէ. ձեռնտու. օգնական. եւ Օգնականութիւն. կամ յն. պատերազմակից, թեւակից, ընդունօղ. թեւ թիկունք.
Ամենեքեան սոքա զօրավիգն էին որդւոցն Ղովտայ. (Սղ. ՟Ձ՟Բ. 9։)
Որդեակ, զօրավի՛գն լեր ծերութեան հօր քում։ Մի՛ լինիր զօրավիգն մեղաւորի. (Սիր. ՟Գ. 14։ ՟Ժ՟Բ. 7։)
Ո՛չ ի սոսա յուսացեալ, այլ ի զօրավիգն պաշտպան օգնականին արդարոցն՝ Աստուծոյ։ Նորոգ իմն եգիտ զօրավիգն օգնականութիւն. (Փիլ. իմաստն.։)
Զօրավիգն օգնականութեան լեալ, կամ յղէ նմա, եւ այլն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Զօրավիգն օգնականութիւն լինել նմա։ Առնու իւր զօրավիգն օգնականութեան զԲենդեգէոս. (Խոր. ՟Բ. 17. 19. եւ ՟Գ. 46։)
(Աստուած) լիցի քեզ զօրաւիգ առ թշնամին արդարութեան. (Ճ. ՟Ա.։)
Կամ Մարտակից. գործակից. պաշտպան. ջատագով.
Բարեկամս եւ զօրավիգն հռոմայեցւոց համարել զհրէայս. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Գրիգորիոս երրորդութեանն զօրավիգն. (Ոսկ. լս. (տպ. քարոզն)։)
Ոմանք ի նոցանէ չար խորհրդոցն են զօրավիգն. (Լմբ. սղ.։)
Եւ աղօթիւք առ Աստուած՝ եղեր մեզ զօրավիգն. (Շար.։)