cf. Զրկանք.
ἁδικία injuria ԶՐԿՈՂՈՒԹԻՒՆ (ԶՐԿՈՒՄՆ) Զրկելն. զրկանք. անիրաւութիւն. եւս եւ Զրկիլն.
Յափշտակութեամբ եւ զրկողութեամբ. (Սկեւռ. աղ.։)
Ճառդ զզրկողութենէ յայտ առնէ. (Վրդն. ծն.։)
Ի սիրելեաց զրկութիւն. (Բրս. յուդիտ.։)
Զրկութիւնս եւ բռնութիւնս. (Փիլ. ել.։)
Անիրաւութիւնս, զրկութիւնս, գողութիւնս։ Զանազան զրկութեամբք վարին ի վաճառականութիւնս. (Պիտ.։)
Համբերել զրկութեանց. (Խոսր.։)
Տուգանք մեծամեծք, եւ զրկութիւնք անհնարինք. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Ե։)
Ուստի յափշտակութիւն, զրկումն. (Շ. ամ. չար.։)
Կոչեաց զանուն ջրհորոյն զրկումն, քանզի զրկէին զնա. (Ծն. ՟Ի՟Զ. 20։)
Խանդացեալ ընդ իրս կաթողիկոսին՝ զնա գոլ պատճառք իւրում զրկութեանն. այսինքն զրկեալ մնալոյ ի թագաւորութենէն. (Յհ. կթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | զրկողութիւն | զրկողութիւնք |
| accusatif | զրկողութիւն | զրկողութիւնս |
| génitif | զրկողութեան | զրկողութեանց |
| locatif | զրկողութեան | զրկողութիւնս |
| datif | զրկողութեան | զրկողութեանց |
| ablatif | զրկողութենէ | զրկողութեանց |
| instrumental | զրկողութեամբ | զրկողութեամբք |