չ. ն. ձ.

ԶԱՐԴԱՓԱՅԼԵՄ ԶԱՐԴԱՓԱՅԼԻՄ. Զարդափայլ առնել, եւ լինել. գեղեցիկ փայլել.

Զանջատեալն ի փառաց զադամ զարդափայլեալ պճնեսցէ. (Ճ. ՟Գ.։)

Զարդափայլեալ պսակեաց զքեզ Քրիստոս։ Որ ի սկզբան զարդափայլեալ յօրինեաց զաշխարհս։ Արփիահրաշ քան զարեգակն զարդափայլեցաւ։ Ծաղկօք զուարճացեալք զարդափայլէին գագաթունք ծառոցն։ Դաշտք համօրէն զարդափայլեալ պայծառանան. (Զքր. կթ.։)

Նշոյլք ոսկէճաճանչ ... զարդափայլէր իբրեւ զճառագայթս նշողից արեգական. (Ճ. ՟Ա.։)