precedent;
first, chief;
before, present.
προστάτης, προστάς praepositus, praefectus Առաջաւոր, իբր առաջակաց. յանդիմանակաց. գլխաւոր ի մէջ պաշտօնէից. վրակեցու.
Են զառաջաւորք յարքունիս։ Են զառաջաւորք իմ։ Պոսիդիոս զառաջաւոր ասէ. (ՃՃ.։)
Բազում նաժիշտս զառաջաւորս ունէին. (Ոսկ. եփես. ՟Ժ՟Դ։)
ԶԱՌԱՋԱՒՈՐ. προκείμενος propositus, praejacens Զառաջեաւ եդեալն. առաջ եդեալ. առջեւը եղած, դրած.
Սեղան զառաջաւոր։ Զառաջաւոր հա՛ց։ Ի հաց յիշատակի զառաջաւոր տեառն. որ եւ ՀԱՑ ԵՐԵՍԱՑ. (Թուոց. ՟Դ. 7։ ՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Ա. 6։ Ղեւտ. ՟Ի՟Դ. 7։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | զառաջաւոր | զառաջաւորք |
| accusatif | զառաջաւոր | զառաջաւորս |
| génitif | զառաջաւորի | զառաջաւորաց |
| locatif | զառաջաւորի | զառաջաւորս |
| datif | զառաջաւորի | զառաջաւորաց |
| ablatif | զառաջաւորէ | զառաջաւորաց |
| instrumental | զառաջաւորաւ | զառաջաւորաւք |