adj. s.

companion of a senior or of a priest.

adj.

συμπρεσβύτερος consenior, vel conpresbyter Կցորդ յաւագութեան, պաշտօնակից ի քահանայութեան.

Զերիցունս այսուհետեւ աղաչեմ իբրեւ զերիցակից (կամ զերիցակիցս). (՟Ա. Պետ. ՟Ե. 1։)

Առաքելոցն պատուակիցք եղեն եւ աթոռակիցք. վասն զի երիցակիցս ասելով՝ զայն զեկուցանէ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Ա։)