oath;
սուտ —, perjury, false oath;
— դնել, տալ, to take an oath, cf. Երդմնեցուցանեմ;
— տալ հավատարմութեան, to take the oath of fidelity, to swear fidelity;
ստել զ—, to take a false oath, to break an oath;
անհաստատ —, an unstable oath, a drunkards oath;
ձակել յերդմանէ, to unbind, to liberate from an oath, to release from an engagement.
ὄρκος juramentum ὀρκωμοσία jurejurandum, jusjurandum Կոչումն անուանն աստուծոյ եւ աստուածայնոց ի վկայութիւն. երդնուլն, եւ բանն երդուեալ. երդում.
Քաւեա՛լ լիջիր դու յերդմանէ։ Հաստատեցից զերդումն իմ, զոր երդուայ աբրահամու. (Ծն. ՟Ի՟Դ. 8։ ՟Ի՟Զ. 3։)
Զոր ինչ ուխտիցէ մարդ երդմամբ չափ». յն. երդմամբ հանդերձ. (Ղեւտ. ՟Ե. 4։)
Ի սուտ երդումն վաղվաղել։ Զերդմունս եւ զդաշտինս. (Իմ. ՟Ժ՟Գ. 25։ ՟Ժ՟Ը. 29։)
Անարգեաց զերդումն, եւ անց զուխտիւն. (Եզեկ. ՟Ժ՟Է. 18։)
Այսպէս ճշմարտախօսել ի վերայ իւրաքանչիւր իրիք ուսեալ, մինչ զի զբանսն՝ երդմունս գոլ համարել. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)
Երդման սովորութիւն յաներկիւղութենէ է. (Մանդ. ՟Բ։)
Ուխտ երդման։ Աւետարան երդման. (Փարպ.։)
ԵՐԴՈՒՄՆ ասի ի գիրս եւ Նզովքն՝ զոր տայ ոք անձին, եթէ ստեսցէ.
Տացէ զքեզ տէր ի նզովս եւ յերդումն ի մէջ ժողովրդեան քոյ. (Թուոց. ՟Ե. 21։)
Յերեսաց երդման սուգ առ երկիր. (Երեմ. ՟Ի՟Գ. 10։)
ԵՐԴՈՒՄՆ ՈՒՏԵԼ. իբր ռամկական ոճով. այսինքն Երդնուլ տարապարտ.
Երդումն ուտել անձամբ վասն միոյ փողոյ, եւ սուտ. (Զքր. ծործոր.։)
ԵՐԴՈՒՄՆ ՏԱԼ. իբր Երդմնեցուցանել.
Երդումն տամ քեզ ի փառսն տեառն. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Այլ այժմ իմ երդումն տուեալ քեզ յանմահ դիսն, նախ զդառնացեալ ծերն կոչեա՛ առաջի քո. (Եղիշ. ՟Ը։)
Բայց նախ երդո՛ւմն տուր յաջ քո, զի մեզ մի՛ ստեսցէ. (Բուզ. ՟Ե. 4։)
Որի՛շ է երդումն ուտել անձամբ վասն միոյ փողոյ, եւ սուտ, եւ որիշ՝ երդումն տալ առաջնորդաց եւ դատաւորաց վասն ճշմարտութեանն հաւատալոյ. (Զքր. ծործոր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | երդումն | երդմունք |
| accusatif | երդումն | երդմունս |
| génitif | երդման | երդմանց |
| locatif | երդման | երդմունս |
| datif | երդման | երդմանց |
| ablatif | երդմանէ | երդմանց |
| instrumental | երդմամբ | երդմամբք |