s.

that sings together or with another;
— լինիմ cf. Երգակցիմ.

adj.

συνῳδός concantor, congruus Ձայնակից յերգս, եւ Միաձայն միաբան յայլ իրս.

Որ երգակից արար զմեզ ընդ հրեշտակս. (Արշ.։)

Երկնայնոց դասուցն եղեն երգակից. (Շար.։)

Այսմ փրկութեան ի գերութենէ եւ դաւիթ երգակից լինի. (Կամրջ.։)

Եւ մեզ ի բարեպաշտութիւնն երգակից. (Թղթ. ման. առ գր.։)

Հոգին սուրբ երգակից լինի ուղղեցելոցն մտօք. (Խոսր. ժմ.։)