Ezra.
πέρας, ὅρος, χεῖλος, ἅκρον terminus, ora, labium, finis Ծայր. ծագ. աւարտ. սպառուած. ափն. շուրթն կամ ծնօտ իրաց. ծար.
Եզր գետոյ, կամ ծովու, ձորոյ, քաղաքի, երկրի։ Առ եզեր, յեզեր, առ եզերբ գետոյն։ Զեզերբ ձորոյն։ Ընդ եզր ծովուն։ Առ եզեր հեղեղատին. (ի սուրբ գիրս։)
Առ եզերբ փոստոյն։ Զեզերբ մօրին։ Առ եզերբ սահմանացն. (Խոր.։)
Ի ծովուն եզեր՝ վարդապետեցեր. (Գանձ.։) Զեզերս բնակեալս ի ներքոյ երկնից. (Առակ. ՟Ը. 26։)
Յեզեր քաղաքի. (Փարպ.։)
Յեզերէ երկրի մինչ ի միջոցս. (Մխ. երեմ.։)
Զամենայն երկիր եզերօք պատեալ ջուրբք. (Վրդն. ծն.։)
ԵԶՐ ասի եւ Զգեստու, փեղկի, շղթայի, մագաղաթի. եւ այլն.
Կտրեաց զգրատս նոցա ի միջոյ մինչեւ ցեզր. (՟Բ. Թագ. ՟Ժ. 4։)
Ճարմանդս կապուտակեայս առ եզերբ միոյ փեղկին ... Եւ առ եզերբ արտաքնոյ փեղկին. (Ել. ՟Ի՟Զ. 4։)
Յեզր մագաղաթին տեսանէի կարգ մի։ Գրեալ ի ստորին եզեր. (Փարպ.։)
Յորժամ սկիզբն (շղթային) ձգիցի ... միւսոյ եւս եզեր օղքն յառաջ խաղան. (Նիւս. կուս.։)
ԵԶՐ. Սահման եւ աւարտ ո՛ր եւ է իրաց. կատար. կատարումն.
Չի՛ք իսկ եզր հանճարոյ նորա. (Ոսկ. ես.։)
Զգալին ամենայն իրօք ըմբռնեալ լինի եզերօք ոմամբք։ Ոչ իւիք եզերօք մեծութիւն աստուածային բնութեանն սահմանի. (Նիւս. երգ.։)
Աստուածայինքն ... եզերովք ոմամբք ոչ սահմանին։ Նմանութիւնն ասծուծոյ եզր է ամենայն առաքինութեանց։ Ամբարտաւանութիւնն եզր է ամենայն մեղաց. (Սարգ.։)
ԵԶՐ. ըստ տրամաբանից, որ եւ ՍԱՀՄԱՆ ասի յԱնյաղթէն, է Բառ եդեալ ի ծայրս նախադասութեան.
Եզր է այն, յոր լուծանի առաջարկութիւնն. որպէս ենթակայն եւ ստորոգեալն. եւ եզերքն լուծանին ի վանկս եւ ի գիրս. (Մխ. ապար.։)
ԵԶՐ ՈՒՆԵԼ. ՅԵԶՐ ԵԼԱՆԵԼ. Աւարտիլ, վերջանալ.
Ապա եզր կալաւ ընդդէմ զգաստին նենգութիւն պագշոտութեան. (Նիւս. սքանչ.։)
Մասնականք անթիւք եւ անբաւք են, եւ ոչ կարեն յեզր ելանել. (Անյաղթ պորփ.։)