Դրանդի, դեաց

s.

ԴՐԱՆԴ ԴՐԱՆԴԻ. Առաջք դրան. նախադուռն. արտաքին դուրք. եւ Դուռն. անցք կամ մուտ դրան, բարաւորք, սեամք.

Վերացաւ դրանդն. (Ես. ՟Զ. 4։)

Զդրանդսն սեղմեցին վիմօք. (՟Ա. Մակ. ՟Ե. 47։)

Ի դնել ինձ զդրանդս իմ ի մէջ դրանդեաց (կամ դրանդից) նոցա, եւ զսեամս իմ առ սեամս նոցա. (Եզեկ. ՟Խ՟Գ. 8։)

Անկաւ առ դրանդւոյ դրան տան առնն. եւ ձեռն իւր ի վերայ դրանդւոյն. (Դատ. ՟Ժ՟Թ. 26։)

Կացին առաջի դրանդեաց դրան տանն տեառն. (Եզեկ. ՟Ժ. 19։)

Շարժեսցին դրանդիք. (Ամովս. ՟Թ. 1։)

Յետոյ դրանդեաց դրանց քոց. (Ես. ՟Ծ՟Է. 8։)