adj.

that agrees easily with his enemies.

adj.

εὑπραμύθητος, εὑμενής benevolus, benignus, facile placabilis Որ դիւրաւ հաշտի. եւ Հեզ. բարեմոյն. դիւրահաւան. դիւրանսաց.

Դիւրահաշտ գոլ՝ զոհիւք եւ ուխտիւք ածանցելով ... Աստուածքն են դիւրահաշտք պատարագօք եւ ուխտիւք. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)

Ամենեցուն միաբանելն յաստուծոյ պաշտօնն՝ դիւրահաշտ առնէ զաստուած. (Խոսր.։)

Դիւրահաշտ թշնամի (մարմինն ընդ հոգւոյն). (Սարգ. յկ. ՟Թ։)

Զլսօղն՝ դիւրահաշտ լինելով՝ քաջ ուսումնագոյն գործիցէ. (Պղատ. օրին. ՟Դ։)